Vooruitgang gaat niet lineair

Soms sta je in het leven voor een grote berg waarvan je je afvraagt hoe je er in hemelsnaam overheen komt. Je kent het wel: eindverslag, scriptie, groot project op werk, relatieproblemen, oud zeer om te verwerken, … - je kunt er op allerlei gebieden tegenaan lopen. Opbouwen met het aantal minuten dat ik kan lopen en fietsen is voor mij zo'n grote berg. Het is een langlopend proces met daarin vele tegenslagen.

Vroeger liet ik me nogal eens uit het veld slaan door tegenslag. Had ik net een tijd hard gewerkt om mijn mogelijkheden uit te bouwen, was ik door een misstap opeens weer terug bij af. Althans, zo voelde het. Totdat een vriend me uitlegde: "Vooruitgang gaat niet lineair. Vooruitgang betekent niet een rechte lijn van hier naar je doel. Het gaat soms hard vooruit, soms terug, soms is er stilstand en soms ga je gestaag op je doel af.”

“Vertrouw op het proces,” leerden ze me op de opleiding tot Pilatesdocent. Gedachten verspillen aan angst dat je je doel niet haalt of alle mogelijke obstakels overwegen, daar schiet je waarschijnlijk niks mee op. 

Dus: hoe beklim je die grote berg? Volgens mij gaat het ongeveer zo: Kijk waar je bent en kijk waar je heen wilt. Bepaal je richting. Zet een eerste stap. Zet er nog een, en nog een, en zo door. Obstakels?  Vertrouw op je intuïtie; vind of maak een weg die bij jou past. Check af en toe of je nog daarheen gaat waar je heen wil: soms verandert je bestemming als jij verandert. Kijk onderweg eens om je heen om te genieten van het uitzicht.

Zo doe ik het. Als ik me door al mijn tegenslagen laten tegenhouden, was ik nu vast verbitterd en treurig. En had ik zeker een stuk minder avonturen om over te verhalen aan het kampvuur...

Vragen voor jou

• Welke obstakels kom jij tegen? Waar loop je doorgaans tegenaan? 
• Kun je een weg erom/doorheen vinden of maken? Welke weg past bij jou?
• Zijn er situaties in het verleden waarin je zou willen dat je meer had doorgezet? Kun je er alsnog voor gaan, of kun je er waardevolle lessen uit trekken?