Versies van mij

Ben ik een persoon die veel rust nodig heeft? Als je zo lang klachten hebt, doet dat iets met je. Vóór de klap tegen mijn hoofd in 2018 was ik een actieve, levenslustige, (ietwat te) hardwerkende jonge vrouw. Daarna voelde ik me vaak een schaduw van mijn eerdere zelf. 

Veel delen van mij kon ik niet meer tot uiting brengen. Dit stond er allemaal on hold: ik als werknemer en collega, ik als iemand die zichtbaar bijdraagt, ik als sprankelende feestganger, als avonturier, als artiest. Andere delen van mij, zoals mijn enthousiasme voor het buitenleven, pasten nog wel bij mijn mogelijkheden. Alleen de rustige delen vonden nog uiting. Die werden belangrijker, een groter deel van mij. 

Er kwamen ook dingen bij: ik in paniek, ik als iemand die zich zorgen maakt over wat anderen van haar vinden, ik die moedeloos is en het niet meer ziet zitten…

Na nu al jaren last te hebben van mijn hersenschudding vraag ik me af: wie ben ik? Ben ik iemand die niet tegen groepen kan of tegen door elkaar heenlopende gesprekken? Of ben ik degene die ik eerder ruim 20 jaar was: prikkelongevoelig, durfal, energiek. Degene die mij na mijn hersenschudding hebben leren kennen zien mij vaak als die rustige persoon, als iemand die alleen op een aangepaste manier mee kan doen, iemand die vaak geen puf heeft. Het voelt niet volledig.

Het is misschien een onzinnige vraag: wie ben ik, en hoort dit bij mij of bij mijn hersenschudding? Maar het antwoord op de vraag waar ik mee begon is denk ik: nu wel. Op dít moment ben ik iemand die veel rust nodig heeft. Op dit moment ben ik iemand die vaak dingen niet kan, die niet mee kan doen. 

En weet je wat? Deze versie van mij is ook ok. De beperkte versie van mezelf is ook goed zoals ze is. De angstige, overprikkelde versie is ok.

Ik krijg veel minder positieve feedback van de buitenwereld dan eerst – als degene die veel vrijwilligerswerk doet, straalt op een feestje of podium en levenslustig de wereld rondreist. Ik leid nu een teruggetrokken bestaan en bezorg anderen ook met regelmaat last of een ongemakkelijk gevoel. Ik kan niet altijd meebewegen - wat ik eerder vaak wel deed. Het was makkelijker om de vrolijke allemansvriend te zijn. Maar inmiddels durf ik ook nu weer echt mezelf te zijn: ik ben goed zo.

Vragen voor jou

  • Hoe zou jij jezelf omschrijven? Waarvan heb jij het gevoel dat het echt bij jou hoort?
  • Zijn er delen van jezelf die je veroordeelt? Wat is ervoor nodig om ook deze versie van jezelf te omarmen?
  • Kun je jezelf laten zijn zoals je bent? Probeer het deze week eens. Hoe voelt dat?