Ieder z’n beperking

Iedereen heeft zijn eigen beperkingen. Ik zou bijvoorbeeld graag beter gitaar willen leren spelen. Maar vanwege mijn polsklachten kan ik niet vaak oefenen, en lukt het me niet goed met de grepen. Balen. Maar, bedacht ik me, dat is eigenlijk niet echt anders dan bij anderen. Mijn beperking is fysiek en heel duidelijk aanwezig, maar een ander heeft misschien niet het doorzettingsvermogen om gitaar te leren spelen en haakt af vanwege gebrek aan zelfvertrouwen. Een ander mist het gevoel voor ritme of toon, of ontbeert de motorische vaardigheden. Zo heeft ieder zijn eigen gebrek, en we moeten er allemaal mee leren dealen daar waar het ons beperkt in iets wat we willen.

We kunnen, zoals zovelen doen, proberen onze gebreken niet te zien. Ervoor wegduiken, ze proberen te maskeren of compenseren door in andere dingen uit te blinken of zelfs foutloos proberen te zijn. In feite schamen we ons omdat we iets niet kunnen. Maar wat je ontwijkt, daar kun je ook niet in groeien.

We hebben de neiging om ons falen en onze beperkingen weg te moffelen, niet te durven zien en niet te durven tonen. In plaats daarvan kunnen we ze ook als kracht leren inzetten, als we onze ideeën over wie we zouden moeten zijn en wat we zouden moeten kunnen durven loslaten. En dat is wat ik doe met het schrijven van deze blog.

We zijn allemaal op zovele vlakken beperkt. En daarom schrijf ik deze blog ook niet alleen voor mensen met fysieke beperkingen, maar voor iedereen. Opdat we ons in onze beperkingen verbonden mogen voelen. Ik ben niet anders dan jij. Ik daag je uit: herken jezelf in mij.

Vragen aan jou

• Er zijn zoveel manieren waarop we beperkt kunnen zijn: fysiek, sociaal, emotioneel, psychisch, cognitief, etc. Wat, vind jij, zijn jouw beperkingen? Zullen vrienden of kennissen het daarmee eens zijn? (Vraag het eens.)
• Hoe ga je met die beperking om?
• Heb je persoonlijke doelen die je niet of moeilijk kunt bereiken door je beperking? Waarom wil je dat doel bereiken? Kan dat ook op een andere manier?