Door het slijk

Oplettende lezers hebben vast gemerkt dat ik hier al bijna een jaar niks meer geschreven heb. Sinds maart doe ik een intensief revalidatietraject en dat kost me al mijn energie. Eerst werk ik aan mijn hersenschudding, daarna aan mijn gewrichtsklachten. Het is hard werken, maar het begint zijn vruchten af te werpen. Ik ben hoopvol, en ben de therapeuten dankbaar.

Ik heb veel geleerd, dus zodra ik weer puf heb ga ik vast verder bloggen.

Voor nu een korte revalidatie-anekdote die past bij deze dag:

Therapeute: "Op een moment zul je de hersenschudding misschien zelfs als een cadeau gaan zien." (omdat ik er persoonlijk zo door gegroeid ben)
Ik: "Ja, maar dan wel zo een als in een surprise waarvoor je eerst in een bak met modder, slijm en kattenkots moet graaien." (dit soort surprises vond ik als kind leuk om te maken...)

Nou, het slijk heb ik wel zo'n beetje gehad, laat het uitpakken maar beginnen. Ik sta te popelen!

En voor jullie alvast fijne feestdagen en een gelukkig nieuwjaar!