Eigen ritme

Het dak van de buren wordt vervangen. Veel geluid. Terror voor gauw-overprikkelden zoals ik. Vrijdagavond hoor ik dat er -  tegen mijn verwachtingen in - toch zaterdagochtend ook gewerkt zal worden. Mijn reactie (naast stress): ‘Oh, dan ga ik misschien tóch op stap, ook al had ik een bijkomdagje gepland met rustig voor mezelf wat schrijven…’

Dit doet me denken aan hoe ik hiervoor in mijn woongroep leefde:

Iemand wil werken in de werkplaats (waar ik boven woon)? Oh, dan ga ik wel even wandelen, ook al was ik net lekker met mijn blog bezig.
Er is gezelligheid bij het kampvuur? Oh, dan kom ik er even bij zitten, ook al heb ik behoefte aan rust.
De schapen zijn uitgebroken? Oh, ik rust wel wat later. Dan kunnen we ze vangen voordat ze de akker kaalvreten.

En zo schoof en wurmde ik totdat ik mijn eigen ritme helemaal niet meer kende. Andere dingen leken vaak belangrijker. Dat meebewegen met het ritme van de plek kostte mij veel energie. En die had ik nou nét nodig om te herstellen van mijn hersenschudding.

Nu leer ik - in een omgeving die minder van me vraagt -: Wat is mijn eigen ritme eigenlijk, en hoe kan ik die in grote lijnen volgen ondanks invloeden van buitenaf? 
Voor nu met dat dak is mijn antwoord:
Ik kan niet voorkomen dat ik deze ochtend geluidsoverlast heb, maar ik hoef niet lukraak alles om te gooien. En ik heb helemaal geen zin of puf om op stap te gaan. Dus ik probeer het uit te zingen met mijn koptelefoon met noise cancelling. Ik mediteer, zodat ik niet aan de overprikkeling bijdraag door erover te stressen. Zodra ik denk dat het niet meer gaat kan ik altijd nog gaan wandelen. En ik plan bijkomtijd in voor daarna, zodat ik vanuit rust mijn eigen ritme weer kan hervinden.

Volgens mij is het belangrijk om je eigen ritme te kennen en te volgen. Dat is niet altijd makkelijk, want de omgeving of maatschappij vraagt vaak wat anders van je. En als je door omstandigheden minder kan meedoen is het al helemaal verleidelijk om erin mee te gaan als er iets is wat bíjna past. Dat voelt makkelijker dan toegeven dat het (weer) niet gaat. En dat kan best eens een keertje, maar structureel je eigen behoeftes en ritme achterstellen heeft een prijs.

Er is voor mij een juist moment voor actief zijn, mijmeren, sociale interactie, rusten, enzovoorts. Als het tijd is voor rusten word ik niet blij van actief zijn, en andersom. Wat nu past wordt beïnvloed door mijn omgeving, maar wordt er niet volledig door bepaald. Mijn innerlijke ritme leer ik nu stapje voor stapje kennen en respecteren, in plaats van het volledig ondergeschikt te maken aan ritmes van buitenaf. En dat scheelt tonnen energie.

Vragen voor jou

• Ken jij je eigen ritme?
• Hoe reageer jij als dat wat je gepland had of wat nu fijn voelt niet kan door omstandigheden van buitenaf?
• Hoe belangrijk is het volgen van je eigen ritme voor jou? (Hoe) draag je er zorg voor?